വാ മൊഴികളും വര മൊഴികളും ഈ ബ്ലോഗില് ആദ്യം തന്നെ എന്തെഴുതണം എന്ന് ഒരുപാടാലോചിച്ചു. വ്യക്തമായ ഒരുത്തരം മനസ്സില്‍ വരുന്നതേയില്ല. എന്നാല്‍ ഒരുപാടു കാര്യങ്ങള് പറയാന്‍ മനസ്സ് വെമ്പല് കൊള്ളുന്നുണ്ട്. എഴുതുക എന്നത് എന്റെ ഒരു വലിയ ആഗ്രഹം തന്നെയായിരുന്നു. പക്ഷെ അതിനായി കിണഞ്ഞു പരിശ്രമിച്ചില്ല എന്നത് എന്റെ വലിയ ഒരു കുറവ് തന്നെയാണ്. ആദ്യകാലത്ത്, എഴുതിയിട്ട് അയച്ചു കൊടുത്തതിനൊക്കെ ഒരു മറുപടിപോലും വരാതിരുന്നത് എന്റെ അഭിരുചിയെ തല്ലിക്കെടുത്താന് ഒരു കാരണമായി എന്ന് പറഞ്ഞാല് വളരെ വലിയ സത്യം തന്നെയാണ്. പിന്നെ ജീവിതം കരുപ്പിടിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ബദ്ധപ്പാടിലായിരുന്നു. കാലം കടന്നു പോകുന്തോറും എഴുതുക എന്നത് മനസ്സിന്റെ ഒരു കോണില് അപ്പോഴും ഒളിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ സാഹചര്യങ്ങള് മാറി. എന്തിന്, ടെക്നോളജി തന്നെ മാറി. എഴുതിയതൊക്കെ അപ്പപ്പോള് ലോകം മുഴുവനും പ്രസിദ്ധീകരിക്കാനുള്ള അവസരങ്ങള് വന്നു. അപ്പോള് ഈ അവസരങ്ങള് ഉപയോഗപ്പെടുത്താത്ത ഞാ‍ന്‍ ഒരുപക്ഷെ ഇനിയും വൈകി എന്നുവരാം. ഇപ്പോള്ത്തന്നെ ഈ ബ്ലോഗ് ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് ഒരു കൊല്ലം ആകുന്നു. ഇതുവരെ ഒന്നും എഴുതാത്തിരുന്നത് വലിയ ഒരു മണ്ടത്തരം ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.എന്തായാലും ഇനി മുതല്‍ ഈ ബ്ലോഗില് എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് എല്ലാം ഉണ്ടാകും. വായിച്ച് അഭിപ്രായം പറയുക എന്നത് ഏതൊരാളുടെയും അവകാശം തന്നെയാണ്. നിങ്ങളായിട്ട് ഈ അവകാശത്തിനു മാറ്റം വരുത്തേണ്ട. പക്ഷെ അഭിപ്രായങ്ങള് എന്റെ e-mail ID യില്‍ പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന് മറക്കരുത്. joharkj@gmail.com അതല്ലെങ്കില്നേരിട്ടുകമന്റ്ചെയ്യാം . അതിന്ഓരോലേഖനത്തിന്റെയുംതലക്കെട്ടില്ക്ലിക്ക്ചെയ്താല്മതി.
THIS IS A MALAYALAM BLOG. YOUR COMPUTER MUST HAVE INSTALLED ANY MALAYALAM UNICODE FONT TO VIEW THIS BLOG CORRECTLY. IF ANY PROBLEM IN VIEWING THIS ,YOU CAN INSTALL MALAYALAM FONTS DIRECTLY FROM THIS BLOG. CLICK THE LINKS FOR DOWNLOADING MALAYALAM FONTS. >>>>ANJALI OLD LIPI THOOLIKA TRADITIONALRACHANA
മലയാള സിനിമയില്‍ ഈയിടെ റിലീസ് ചെയ്ത രണ്ടു സൂപ്പര്‍ സ്റ്റാര്‍ ചിത്രങ്ങള്‍ ആണ് മാടമ്പിയും പരുന്തും. ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ ഇടവിട്ട്‌ റിലീസ് ചെയ്ത ഈ സൂപ്പര്‍ താര ചിത്രങ്ങളില്‍ ഒരെണ്ണം മൂക്കുകുത്തി വീണത് നാം കണ്ടു കഴിഞ്ഞു .ഷൂട്ടിങ്ങിന് മുന്‍പേ സമാന കഥാ സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ കൊണ്ടു വിവാദമായതാണ് ഈ രണ്ടു ചിത്രങ്ങളും. അപ്പോഴെങ്കിലും ഇതിന്‍റെ അണിയറയിലുള്ളവര്‍ അല്പം വാശി ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഒരു പാവം നിര്‍മ്മാതാവിന്‍റെ കോടികള്‍ വെള്ളത്തിലാവില്ലായിരുന്നു.കൂടാതെറിലീസ്കാര്യത്തിലുംഈചിത്രങ്ങള്പരസ്പരംമത്സരിച്ചു. മലപ്പുറത്ത്മാടമ്പിപുലര്ച്ചെ 3 മണിക്ക്റിലീസ്ചെയ്തപ്പോള്പരുന്ത്, ഇനിയാരുംറെക്കോര്ഡ്മറികടക്കാതിരിക്കാന്12.01നുറിലീസ്ചെയ്തു.
കലാഭവന്മണിയെക്കുറിച്ച്പറയാതിരിക്കാന്വയ്യ . ഇക്കഴിഞ്ഞദിവസംഏഷ്യാനെറ്റില്പ്രക്ഷേപണംചെയ്തഐഡിയസ്റ്റാര്സിങ്ങര്എന്നപ്രോഗ്രാമ്മിലൂടെപ്രേക്ഷകഹൃദയങ്ങളില്ഒരുപ്രത്യേകസ്ഥാനംനേടാന്മണിക്ക്കഴിഞ്ഞു . കേരളത്തിലെ പൊതു ആഘോഷമായ പവ്വര്‍ കട്ട് കാരണം ഈ പരിപാടി മുഴുവനായി എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല . എന്നാല്‍ ക്കൂടിയും , പിറ്റേന്നു ഈ പരിപാടിയുടെ "മൌത്ത് പബ്ലിസിറ്റി " മൂലം ഒരുപാടു ആസ്വദിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു . ഒരുപക്ഷെ തന്‍റെ പഴയകാലം ഓര്‍ത്തതുകൊണ്ടാകം മണി പൊതുവേദിയില്‍ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞത് . അതുവഴി മണിയിലെ മനുഷ്യനെ ജനം തിരിച്ചറിഞ്ഞു എന്നതാണ് മൌത്ത് പബ്ലിസിറ്റി യുടെ കാതല്‍. റിയാലിറ്റി ഷോ കളില്‍ ഞാ‍ന്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ കാണുന്നത് ഏഷ്യാനെറ്റും അമൃതയും ആണ്. ഇതു രണ്ടും ഒന്നിനൊന്നു മെച്ചമായ പ്രകടനങ്ങള്‍ ആണ് ഓരോ ഭാഗത്തിലും കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നത്. സ്റ്റാര്‍ സിങ്ങറില്‍ എന്നെ ആദ്യം സ്വാധീനിച്ച വ്യക്തി സന്നിധാനം ( അതിന്‍റെ കാരണം മൌനം )ആണ് . എന്നാല്‍ നമ്മുടെ കലാഭവന്‍ മണി സ്റ്റാര്‍ സിങ്ങറില്‍ ഒരു സെലിബ്രിറ്റി ഗസ്റ്റ്‌ ആയി വന്നു .....തന്‍റെ കഴിവുകള്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചു. ഓക്കേ ..നാം വര്‍ഷങ്ങളായി കാണുന്നതാണ് ....ഒരുപാടു ഗസ്റ്റുകള്‍ ആ ഷോ യില്‍ പങ്കെടുത്തു. പക്ഷെ ഒരു മല്‍സരാര്‍ത്ഥിക്ക് ഇരുപത്തയ്യായിരം രൂപയുടെ സമ്മാനം സ്വന്തം നിലയില്‍ നല്‍കാനുള്ള സന്മനസ്സ്‌ ഒരു സെലിബ്രിറ്റി ഗസ്റ്റ്‌ ഉം ഇതുവരെ കാണിച്ചിട്ടില്ല . ആ മല്‍സരാര്‍ത്ഥി യെക്കുറിച്ച്പറയുകയാണെങ്കില്അച്ഛനുംഅമ്മയ്ക്കുംജോലിയൊന്നുമില്ലാതെഅയാളെഇത്രയുമാക്കി. ഇപ്പോള്ഓട്ടോഓടിച്ചുഅയാള്കുടുംബംപുലര്ത്തുന്നു . ഇക്കാര്യംആപരിപാടിയിലെഒരാള്ക്കുംഅറിഞ്ഞുകൂടായിരുന്നു. മണിയുടെചോദ്യങ്ങളാണ്ലോകംമുഴുവന്ആവ്യക്തിയെനമ്മോടുഅടുപ്പിച്ചത്. ഇയാളുടെമുന്നത്തെആഴ്ചയിലെഅവതരണംഞാന്കണ്ടിരുന്നു. ഉണ്ണിക്കൃഷ്ണന്എഴുന്നേറ്റുചെന്നുആവ്യക്തിയെആശ്ലെഷിക്കുന്നത്കണ്ടപ്പോള്എന്റെമനസ്സിലുംകുളിര്കോരിയിരുന്നു. ലോകത്തില്എന്തിനുംഏതിനുംഒരുമറുപുറംഉണ്ടാവും. മൌത്ത്പബ്ലിസിറ്റിയില്ചിലത്, മണിക്ക്ഒരുഓട്ടോസ്വന്തമായിഅയാള്ക്ക്നല്കാമായിരുന്നില്ലേഎന്നതായിരുന്നു. അവരോട്എനിക്കൊരുചോദ്യമുണ്ട് , നമ്മുടെവീടിനുമുന്നില്വരുന്നഭിക്ഷക്കാര്ക്ക്നിറഞ്ഞമനസ്സോടെഒരുരൂപാകൊടുക്കാറുണ്ടോ? ഒപ്പംഒരുബൈബിള്വചനവും " നിങ്ങളില്പാപമില്ലാത്തവര്ആദ്യംകല്ലെറിയട്ടെ.."
സോഫി അന്ന് പതിവിലും സുന്ദരിയായിരുന്നു. അവള്‍ക്കേറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട ചുവന്ന പാവാടയും പച്ച ബ്ലൌസും ആയിരുന്നു അന്ന് ധരിച്ചിരുന്നത് . അക്ഷമയോടെ അവള്‍ സ്റ്റോപ്പില്‍ കാത്തു നിന്നത് പക്ഷെ ബസ്സ് കയറുവാന്‍ ആയിരുന്നില്ല.വലതുകയ്യില്കെട്ടിയിരുന്നവാച്ചിന്റെമിടിപ്പിനെക്കാള്കൂടുതലായിരുനുഅവളുടെഹൃദയത്തിന്റെതാളം. വീട്ടിലെത്തേണ്ടസമയംഅതിക്ക്രമിച്ചിട്ടുംഅവള്ആരെയോപ്രതീക്ഷിച്ചുബസ്സ്സ്റ്റോപ്പില്തന്നെനിന്നു . സമയംഅവള്ക്കുവേണ്ടികത്ത്നിന്നില്ല. തന്റെനാട്ടിലേക്കുള്ളബസ്സ്അകലെനിന്നുവരുന്നതുകണ്ടപ്പോള്തന്നെഅവളുടെഹൃദയംഅതിന്റെപരമോന്നതിയില്തുള്ളി.
രാത്രിഅത്താഴതിനിരിക്കുമ്പോഴുംആരുംഒന്നുംമിണ്ടാതിരിക്കുന്നത്അവളെഅലസോരപ്പെടുത്തിയെങ്കിലുംപതിവുപോലെപാത്രങ്ങളെല്ലാംകഴുകിവെക്കാന്അവള്മമ്മയെസഹായിച്ചതിന്ശേഷംഉറങ്ങാന്കിടന്നു. കണ്ണുകള്നിദ്രയ്ക്ക്വഴിമാറിക്കൊടുക്കുമ്പോള്സോഫിയുടെമനസ്സ്ഉയരങ്ങളിലേക്ക്പറന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. അനേകം പൂക്കള്‍ വിരിഞ്ഞു നിന്ന ഒരിടം സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു. അതിലൊരു പൂവില്‍ ഒരു കുഞ്ഞു പൂമ്പാറ്റ യായി അവള്‍ കിടന്നു. ഏറെ സുരക്ഷിതത്വം അതില്‍ ഉള്ളതായി സോഫി യുടെ മനസ് മന്ത്രിച്ചു. ക്രമേണആപൂവിന്റെഇതളുകള്തന്നെആശ്ലേഷിക്കുന്നതായിസോഫികണ്ടു. പാതിയടഞ്ഞമിഴികള്കൊണ്ടുഅവള്അതിനെനോക്കി. ആപൂവിതളുകള്ഒരുമനുഷ്യകരങ്ങള്ആയിമാറുകയായിരുന്നു. കരങ്ങളില്തന്നെയുംഎടുത്തുകൊണ്ടുപൂക്കള്ക്കിടയിലൂടെനടന്നുനീങ്ങുന്നആയുവാവിന്റെമുഖംഅവള്കണ്ടു. " ആനന്ദ് ...." വിറയലാര്ന്നചുണ്ടുകളോടെസോഫിഅവനെവിളിച്ചു. ഒരുമന്ദഹാസംമാത്രമായിരുന്നുഅതിന്മറുപടി . " ഞാന്കാത്തിരുന്നുആനന്ദ്, ഒരുപാടുനേരം ...എന്തേവരാതിരുന്നത് ? " അവന്മന്ന്ദഹാസത്തോടെപ്രേമാര്ദ്രമായിഅവളെനോക്കി. അവന്റെകണ്ണുകള്ഈറനണിയുന്നതായിഅവള്ക്കുതോന്നി. അവന്റെകയ്യുകളുടെശക്തിക്ഷയിക്കുന്നു ..അവന്റെശരീരംതളരുന്നു ... അവരിരുവരുംപൂച്ചെടികള്ക്കിടയിലേക്ക്വീണു. വീഴ്ച യുടെ ആഘാതത്തില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ സോഫി ചുറ്റും നോക്കി. ആനന്ദിനെ കാണുന്നില്ല. " ആനന്ദ് ........" അവള്‍ നീട്ടി വിളിച്ചു. നാലുചുറ്റും നോക്കെത്താദൂരത്തോളം സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കള്‍ മാത്രം. ഭയവും ആശങ്കയും അവളില്‍ നിറഞ്ഞു. വീണ്ടും വീണ്ടും ആനന്ദിനെ അവള്‍ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ക്രമേണെ അവിടമാകെ ഇരുട്ട് പരന്നു . ഒന്നും കാണാന്‍ വയ്യ . നാലുപാടും കൂരിരുട്ട് . പൊടുന്നനെ ശക്തിയായ ഒരു വെളിച്ചം അവള്‍ക്കു മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞു. " മോളേ ..." ആരോ തന്നെ കുലുക്കി വിളിക്കുന്നതായി സോഫിക്ക് തോന്നി. കണ്ണുതുറന്ന സോഫിക്ക് മുന്‍പില്‍ പപ്പയും മമ്മയും ."എന്താ മോളേ " പപ്പാ ചോദിച്ചു. സമചിത്തത വീണ്ടെടുത്ത സോഫി കിടക്കയില്‍ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. അല്പം മുന്‍പ് കണ്ടത്‌ സ്വപ്നമായിരുന്നു എന്ന് അവള്‍ക്കു വിശ്വസിക്കാനായില്ല . അവളുടെ അടുത്ത് കിടന്നിരുന്ന അനുജനും കട്ടിലിന്‍റെ ഒരു വശത്തായി എഴുന്നേറ്റിരിപ്പുണ്ട്. അവന്‍റെ മുഖം ആകെ ഭയന്ന പോലെ. മമ്മയുടെ മുഖം ദേഷ്യത്താല്‍ തുടുത്തിട്ടുണ്ട്. പപ്പയ്ക്ക് നിസ്സംഗ ഭാവം. പപ്പാ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളുടെ കട്ടിലിന്‍റെ ഓരത്തായി ഇരുന്നു. താന്‍ സ്വപ്നത്തില്‍ എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതായി അവള്‍ക്കു തോന്നി. " ദൈവമേ...കുഴപ്പമായോ" അവളുടെ മനസ്സു പിടഞ്ഞു. ഇത്രയും നാള്‍ താന്‍ മനസ്സില്‍ കൊണ്ടു നടന്നിരുന്ന പ്രേമം എല്ലാവരും അറിഞ്ഞോ എന്ന് അവള്‍ക്കു സംശയമായി. " മോളേ ...മാതാവിനെ മനസ്സില്‍ വിചാരിച്ചു കിടക്കു " എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടു പപ്പാ എഴുന്നേറ്റു പോകുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു, പുറകെ മമ്മയും. അവളും അനുജനും തനിച്ചായി ആ മുറിയില്‍. " ചേച്ചീ ..ആരാ ആനന്ദ്?....." തല ചെരിച്ച് അവള്‍ അവനെ നോക്കി. അവള്‍ക്കു എല്ലാം മനസ്സിലായി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അനുജന്‍ തുടര്‍ന്നു " ഇന്നു വൈകിട്ട് ഇവിടെ ഫോണില്‍ വിളിച്ചിരുന്നു. മമ്മ യാ ഫോണെടുത്തത്...."സോഫിഒന്നുംപറയാതെകിടക്കയിലേക്ക്ചരിഞ്ഞു. അവസാനംതാന്പിടിക്കപ്പെട്ടു." ആനന്ദ് ,നീ മമ്മ യോട് എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞിരിക്കും ? .... " പക്ഷെപാപ്പായുംമമ്മായുംഎന്തേഒന്നുംചോദിക്കാതെപോയത്? മനസ്സിന്റെഭാരംഇപ്പോള്കൂടിയത്പോലെ.... ആനന്ദ് - നെക്കുറിച്ച്ഞാന്എന്താഅവരോട്പറയേണ്ടത്...എന്റെ എല്ലാമെല്ലാമാനെന്നോ.... പറയാനുള്ളതെല്ലാംമനസ്സില്കണക്കാക്കിഅവള്പിറ്റേന്ന്പുലരാന്കാത്തിരുന്നു.
പതിവിലും നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റ സോഫി അടുക്കളയിലേക്കു ചെന്നു. മമ്മ എന്തൊക്കെയോ പാകം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവളെ കണ്ടതായി അവര്‍ ഭാവിച്ചില്ല. മമ്മ തയ്യാറാക്കി വച്ചിരുന്ന കട്ടന്‍ കാപ്പി ഒരു ഗ്ലാസില്‍ അനതിക്കൊണ്ട്സോഫി ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു. പപ്പാ പത്ര വായനയില്‍ മുഴുകിയിരിക്കു‌ന്നു . മുറ്റത്തു പുഷ്പിച്ചു നില്ക്കുന്ന റോസാപ്പൂക്കളില്‍ കണ്ണും നട്ട് സോഫി നിന്നു. അല്‍പസമയം കഴിഞ്ഞു പത്രം മാറ്റി വച്ചു പപ്പാ അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നു വിളിച്ചു. " മോളേ.." സോഫി നിശബ്ധമായിതന്നെ നിന്നു. " ആരാ ആനന്ദ്?.." പപ്പയുടെ സ്വരത്തില്‍ അല്പം കനമുള്ളതായി സോഫിക്ക് തോന്നി,പക്ഷെ അവള്‍ ഒട്ടും കൂസാതെ പറഞ്ഞു " എന്റെ ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയാ ..." പപ്പാ തന്‍റെ കൈകള്‍ കൊണ്ടു മെല്ലെ അവളുടെ മുടിയില്‍ തലോടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു " മോള്‍ പഠിക്കാന്‍ മിടുക്കിയല്ലേ ,ഇനി ഒരു വര്ഷം കൂടിയല്ലേയുള്ളൂ....അതിനിടയില്‍ ഇതൊക്കെ വേണോ?" സോഫി പതുക്കെ പപ്പയുടെ കൈ മുടിയില്‍ നിന്നും എടുത്തു മാറ്റി.എന്നിട്ട് ദൃശ്ചയധാര്ഢൃത്തോടെ പറഞ്ഞു " പപ്പാ ആനന്ദിനെ എനിക്കൊരിക്കലും മറക്കാന്‍ പറ്റില്ല...." "പപ്പയെയും മമ്മയെയും ഓര്‍ത്തു മോള്‍ക്ക്‌ ആദ്യമേ നോ പറയാമായിരുന്നില്ലേ. ആ കുട്ടി നമ്മുടെ ജാതി പോലുമല്ലല്ലോ?" " ഇല്ല പപ്പാ....നോ എന്ന് ഇനിയൊരിക്കലും എനിക്ക് പറയാന്‍ കഴിയില്ല .." ആനന്ദിന് വേണ്ടി എത്ര നിസ്സാരമായിട്ടാണ് തങ്ങളെ മകളുടെ മനസ്സില്‍ നിന്നും എടുത്തു കളഞ്ഞതെന്നറിഞ്ഞ ആ പിതാവിന്‍റെ നൊമ്പരം ഒരു വിതുംബലായി ചുണ്ടുകളില്‍ പ്രതിഫലിച്ചു. എന്നാലും അയാള്‍ ഒരു ശ്രമം കൂടി നടത്തി " മോളേ.. ഈ സമയത്ത് ...." പക്ഷെ അത് പറഞ്ഞു മുഴുമിക്കാന്‍ സോഫി സമ്മതിച്ചില്ല. അവള്‍ പറഞ്ഞു " പപ്പാ...ഞാ‍ന്‍ കൊച്ചുകുട്ടിയൊന്നുമല്ല....എനിക്കും എന്‍റെതായ ചില സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങള്‍ വേണം...എനിക്കൊരു ജീവിതം ഉണ്ടെന്കില്‍ അത് ആനന്ദിന്‍റെ കൂടെ മാത്രമായിരിക്കും" മകളുടെ മനസ്സിന്റെ കാഠിന്യം കണ്ടു ആ പിതാവിന് പിന്നെ ഒന്നും പറയാന്‍ സാധിച്ചില്ല. വിങ്ങുന്ന മനസ്സുമായി അദ്ദേഹം അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി.
* * * "ആനന്ദ് നിന്നെ ഉടനെ എനിക്ക് കാണണം.....പറ്റില്ല ....ഇപ്പോള്‍ തന്നെ.... ഞാന്ദാ , കോളേജിന്മുന്നിലെബൂത്തില്നിന്നുമാസംസാരിക്കുന്നെ. ....ശരി." ബൂത്തില്നിന്നുംഇറങ്ങിയസോഫിതൊട്ടടുത്തമരത്തണലില്നിന്നു. അല്‍പനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അന്നന്ദ് അവന്‍റെ സൈക്കി ളില്‍ എത്തി. " ആനന്ദ്, എനിക്ക് അത്യാവശ്യമായി നിന്നോട് ചിലത് സംസാരിക്കണം. വരൂ നമുക്കു അല്പം മാറി നില്‍ക്കാം. ഒഴിഞ്ഞ കോളേജ് മൈതാനത്ത് പൂവിട്ടു നില്ക്കുന്ന വാകമരത്തിന്‍ ചോട്ടില്‍ സോഫിയും ആനന്ദും ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു. " സോഫി ഈ ലോകം നമ്മെ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ലല്ലോ. എല്ലാവര്‍ക്കും ജാതിയും സ്വന്തം അഭിമാനങ്ങളും അല്ലെ വലുത്. നമ്മുടെ താല്പര്യങ്ങളെക്കാളും സന്തോഷങ്ങളെക്കാളും വലുതായി അവര്‍ അവരുടെ സ്വാര്‍ത്ഥ താല്പര്യങ്ങള്‍ ക്ക് മുന്‍തൂക്കം നല്കുന്നു. എന്റെ വീട്ടിലും സ്ഥിതി മറ്റൊന്നല്ല സോഫി. ഇവര്‍ക്കിടയില്‍ നമുക്കൊരു ഭാരമവാണോ സോഫീ ..." എന്തോ നിശ്ചയിച്ചുറപ്പിച്ച വാക്കുകളാല്‍ അര്‍ദ്ധോഗ്തിയില്‍ വാചകം പൂര്‍ത്തിയാക്കാത്ത ആനന്ദിനെ സോഫി തുറിച്ചു നോക്കി. ആനന്ദ് തുടര്‍ന്നു '...അതെ സോഫി, ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയും ബ്രാഹ്മണനും ആയ നമ്മളെ ജീവിക്കാന്‍ ഈ ലോകം അനുവദിക്കുകയില്ല. പക്ഷെ, സ്നേഹം ത്യജിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ജീവിതവും നമ്മുക്ക് വേണ്ടാ..." ആനന്ദ് സോഫിയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു അവളുടെ ഇരു ചുമലിലും പിടിച്ചു. ഒരു ഭയപ്പാടിന്‍െറ ലക്ഷണമൊന്നും സോഫിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവള്‍ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു, ആനന്ദുമായി ബന്ധമുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞ അന്ന് മുതല്‍ തന്നോടു മമ്മ മിണ്ടിയിട്ടില്ല. പപ്പയാണെങ്കില്‍ രാവിലെ ജോലിക്ക് പോയി പിന്നെ ഇരുട്ടിയിട്ടാണ് വരുന്നത് , എങ്കില്ക്കൂടിയും തന്നോടോന്നു സംസാരിക്കാന്‍ പപ്പാ യും മിനക്കെടാറില്ല. അനുജനാനെന്കിലും ആവശ്യത്തിനു മാത്രമെ തന്നോടു മിണ്ടാറുള്ളൂള്ളൂ. എല്ലാവര്‍ക്കും താനൊരു ഭാരമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു.എത്ര നാള്‍ ഇങ്ങിനെ? എന്തോ നിശ്ചയിച്ച പോലെ അവള്‍ മിഴികള്‍ അടച്ചു മെല്ലെ ആനന്ദിന്‍റെ മാറോടു ചേര്‍ന്നു. * * *തുടരും
നാലു മാസത്തോളമായി ഈ കഥ മുഴുമിപ്പിക്കാതെ കിടക്കുന്നു. ക്ലൈമാക്സില്‍ കുറച്ചു മാറ്റമുണ്ട് അഥവാ ക്ലൈമാക്സ് നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഈ മാസം അവസാനം ഇതിന്‍റെ ബാക്കി പ്രതീക്ഷിക്കാം. എന്റെ പ്രിയ വായനക്കാരുടെ അഭ്യര്‍ഥന മാനിച്ചാണ് ഈ കുറിപ്പ്.
2008 ഓഗസ്റ്റ്‌ 1 - 14 വനിത (പുസ്തകം 34 ലക്കം 11 ) യില്പ്രസിദ്ധീകരിച്ചഒരുലേഖനംആണ്ഈകഥഎഴുതുവാന്എന്നെപ്രേരിപ്പിച്ചഘടകം
